Ostatnie zmiany w prawie budowlanym dążą do poprawy efektywności energetycznej nowych budynków – ogólny kierunek jest taki, aby do 31 grudnia 2020 r. wszystkie nowe budynki były budynkami o niemal zerowym zużyciu nieodnawialnej energii pierwotnej.
Zgodnie z nowelizacją Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.1994 Nr 89 poz. 414), zaleca się, aby nowe lub przebudowywane budynki użyteczności publicznej były wyposażone w instalacje OZE. Mówi o tym Art. 5.2a:
„2a. w nowych budynkach oraz istniejących budynkach poddawanych przebudowie lub przedsięwzięciu służącemu poprawie efektywności energetycznej w rozumieniu przepisów o efektywności energetycznej, które są użytkowane przez jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, zaleca się stosowanie urządzeń wykorzystujących energię wytworzoną w odnawialnych źródłach energii, a także technologie mające na celu budowę budynków o wysokiej charakterystyce energetycznej.”
Konieczność obniżenia wskaźników Ep, który określa zapotrzebowanie budynku na nieodnawialną energię pierwotną, została jasno przedstawiona przez Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa w notatce pt. „Efektywność energetyczna budynków” z dnia 14 marca 2017 roku:
„Od stycznia 2017 r. wartości dopuszczalnych wskaźników EP dla nowobudowanych budynków oraz niektórych współczynników u dla przegród zewnętrznych budynków uległy zmianie, zgodnie z przepisami rozporządzenia nowelizującego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które weszło w życie 1 stycznia 2014 r. (Dz. U. z 2013 r. Poz. 926).
Stopniowe wprowadzanie regulacji ma na celu dostosowanie się wszystkich uczestników rynku budowlanego do obowiązujących wymogów prawnych. Rozwiązanie to ma na celu wypełnienie postanowień art. 9 ust. 1 dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków, zgodnie z którym do dnia 31 grudnia 2020 r. wszystkie nowe budynki powinny być budynkami o niemal zerowym zużyciu energii.
Zmiany dotyczą dopuszczalnych wartości wskaźnika EP (wskaźnik ten określa zapotrzebowanie budynku na nieodnawialną energię pierwotną) oraz współczynnika przenikania ciepła przegród zewnętrznych (czyli ścian zewnętrznych i wewnętrznych, dachów, stropów, okien, drzwi itd.), które nie będą mogły przekroczyć wartości granicznych, określonych przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422).
Przykładowo: EPH+W dla budynku jednorodzinnego: obecnie 120 kWh/(m2·rok), od 1 stycznia 2017 r.: 95 kWh/(m2·rok), u ściany zewnętrznej obecnie 0,25 W/(m2·K), od 1 stycznia 2017 r.: 0,23 W/(m2·K), część wymagań cząstkowych nie ulega zmianie, np.: u dla ścian wewnętrznych, ΔEPC czy ΔEPL.
Projekt architektoniczno-budowlany, dołączany do wniosku o pozwolenie na budowę, powinien być zgodny z przepisami aktualnymi na dzień złożenia wniosku, czyli ten, który został złożony wraz z wnioskiem w roku 2016 r. powinien spełniać wymagania powszechnie określane jako WT 2014. Do wniosków o pozwolenie na budowę składanych po dniu 31 grudnia 2016 r., jako załącznik, powinien być natomiast złożony projekt architektoniczno-budowlany zgodny z wymaganiami powszechnie określanymi jako WT 2017.”
Więcej na ten temat można przeczytać na stronie Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa.